Loes heeft wel zin om de cadeaus die dubbel waren of toch een beetje voor een andere leeftijd rond te gaan delen aan de kinderen op onze afdeling. We maken een rondje en komen er al gauw achter dat er ook wel heel veel grote pubers op de kamers liggen. Die zitten niet te wachten op een grote knuffel, een eenhoornslaapmasker of een twaalfkleuren pen. Sommige kamers mogen we niet bij aankloppen, omdat de kinderen geïsoleerd worden vanwege hun lage weerstand. Maar er zijn gelukkig ook wel wat leeftijdgenoten en kleinere kinderen die het wel leuk vinden om iets uit te zoeken.
Sommige kindjes zijn net als Loes nog lekker aan het spelen. Maar er zijn ook echt hele zieke kinderen.
"Mama, wat had je gedaan als ik een ander soort kanker had gehad, waaraan ik wel dood zou gaan?"
"Dan had ik heel erg gehuild..."
"Maar wat had je gedaan?"
"Ik zou denk ik heel erg mijn best doen je zo licht mogelijk te laten gaan."
"Had ik dan nog een keertje naar de Efteling gemogen?"
"Hahaha! Natuurlijk... Dat gaan we nu ook doen, als je straks klaar bent met de behandelingen."
