Loes begint met een goed ontbijt van twee borden yoghurt gevolgd door een volwassen portie roti lam van gisteren. Ik zelf heb aan koffie en een voor de tweede keer opgepiepte, barra genoeg. Loes en ik kruipen vervolgens achter ons scherm. Florian van Go with the Flo, had van mij nog een ontwerpje van een sticker te goed voor zijn bootjes met daarop een kaart van het Bergermeer en Loes begint aan haar ronde post en social media.
Al snel bepraten we het nieuws over Corona en de demonstratie op de Dam van een paar dagen geleden. Tiktok- en YouTubevloggers brengen de discussie binnen bij ons in kamer 338. We mogen wel binnen anderhalve meter van elkaar in een vliegtuig maar niet demonstreren op de Dam, hoe zit dat?
Een kleine lunch voor ons beide en weer een onderzoekje en nieuwe chemo voor Loes. Dan vallen we ieder op ons eigen bed in slaap. We worden gewekt voor een rondleiding op de dagbehandeling. Nee, het is niet erg om 'onze' kamer te verliezen! We zijn liever thuis met een regelmatig bezoek dan een eigen kamer hier in het Prinses Máxima, hoe mooi het centrum ook is! Een eigen kamer betekent permanent hier in Utrecht, dat betekent slecht nieuws!
Ik ga naar de keuken voor het koken van snijboontjes, aardappeltjes uit de oven en een vega hamburger. Daar ontmoet ik andere kokkerellende ouders, voornamelijk vaders. De TV staat aan en al snel gaat hier het gesprek ook over het nieuws. Eén van de vaders vertelt trots dat burgermeester Achmed Aboutaleb uit zijn geboortestreek komt.
Natuurlijk komt uiteindelijk het gesprek uit op kanker. Het nieuws blijkt alleen afleiding. Nu is duidelijk waar onze vermoeidheid vandaan komt: berusting.
Met een heerlijk Marokaans worstje voor Loes keer ik terug naar kamer 338 en dineren we met het journaal op de achtergrond. Ja, meneer Rutte, we willen Pietermannen in alle kleuren!
Als toetje Prinses Mononoké en nu lekker slapen. Morgen komt mama en dan... naar huis!