Op Google maps had ik gezien dat er een slot lag net even buiten Abcoude. We hebben de auto gepakt en zijn daar naartoe gereden. Niet wetend dat dat dus eigenlijk helemaal niet mag. Want als patiënt mag je alleen van het terrein van het ziekenhuis als je officieel bent ontslagen. Een verzekeringskwestie. Maar goed: gezegend zijn de onwetenden. Het slot bleek alleen een mooie locatie in de polder met schaapjes en iets dat ooit gediend moet hebben als een slotgracht.
Maar op weg erheen hadden we al een ijscokraam gezien in Abcoude zelf, wat ook een heel schattige plaats is. Met kleine grachtjes en kanaaltjes, veel bootjes, terrassen.
'Kijk mam, zelfs de Hema is schattig!'
De ijscokraam was al bijna leegverkocht, maar er was nog vanille en kokos. Met onze bakjes ijs hebben rustig aan een rondje Abcoude gelopen en bedachten we waar we het liefste zouden wonen, als we hier een huis zouden uitkiezen.
Weer terug op de kamer werd de laatste antibiotica gift van de dag aangesloten. We hoopten op zwaar onweer, omdat je dat vanuit de kamer zo mooi zou kunnen bekijken. Jammer genoeg bleef dat uit en hebben we in plaats daarvan een enge film gekeken: Cabin in the woods.
Vanmorgen kwamen de artsen langs. De zeebacterie is een vrij onbekende besmetting. Ze weten dus niet zo goed hoe hardnekkig die is. Tot nu toe is Loes er niet ziek van. Maar hij moet natuurlijk niet in de lijn blijven rondhangen, want dan moet de lijn vervangen worden. En dat is natuurlijk wel heel vervelend. Ze gaan de komende twee weken een heel gericht antibioticum toedienen om de bacterie uit te schakelen. Begin volgende week kijken ze of dat de bacterie heeft uitgeschakeld. Als wel, dan kan de lijn behouden worden. Als niet, dan krijgt Loes een nieuwe lijn.
De volgende kuur wordt in ieder geval uitgesteld tot woensdag of donderdag volgende week.
En ondertussen vermaakt Loes zich met een mega-pixel art foto van haar en Elina in elkaar puzzelen. Een werkje waar ze zeker de komende tien dagen nog wel zoet mee zal zijn. En hebben we ontbeten aan het Voetenplein. Vervolgens een rondje meegereden op de ziekenhuistaxi
en gedanst voor de spiegel in de lift.
En straks komt er een masseuse langs voor Loes. Zalig!