We laten ons niet uit het veld slaan. Doortje maakt croissants uit de oven en we gaan op weg naar Amsterdam. Eerst nemen we afscheid van Tobi. Hij heeft voor ons gekookt gisterenavond, heel lekker gekookt!
Het is fijn om weer met z'n viertjes te zijn. Doortje en Loes kruipen bij elkaar in het bed en kijken Spiderman, een nieuw universum. Jasmijn en ik dwalen rond in de gangen van het AMC.
Om een uur of drie sturen Loes en ik Doortje en Jasmijn naar de gezonde zeelucht: naar huis. Het geritsel van de blaadjes en het geruis van de zee is toch wezenlijk anders dan het gezoem van de ziekenhuis airco. We begeleiden ze naar de uitgang. We trekken gekke bekken in de spiegel van de lift.
Ondertussen zijn Loulou en Guus thuis groentesoep met ballen aan het maken. Loes heeft daar erg veel trek in. Vooral omdat het om echte VLEESballen gaat. We kijken The Meg. Het is een tip van Kyle uit Loes' klas. Het blijkt iets minder over de grote haai (megalodon) te gaan dan verwacht en meer over die stomme mensen die er een puinhoop van maken. Er vallen links en rechts een hoop doden maar gelukkig kan de held in het verhaal het goed relativeren: "Het gaat niet om de mensen die je verliest maar om de mensen die je redt."
Loulou en Guus zijn onderweg naar hert AMC. Wij gaan naar beneden om ze op te vangen bij de ingang. We maken er een uitje van.
Daar zijn ze! Ze mogen door de poort en we nemen plaats op het Voetenplein. Loulou en Guus hebben ook een puzzel meegebracht. En naast de soep met VLEESballen ook tzatziki, broodjes en een lekker toetje. We hebben nog Renato's pizza in de koelkast dus je kunt spreken van een riant diner.
Uiteindelijk wint de honger het van de gezelligheid: we nemen afscheid. De soep is heerlijk en fantastisch met extra veel ballen voor Loes.
Voor het slapen moeten er nog twee drankjes worden ingenomen. Dat is minder makkelijk dan gezegd of geschreven. Loes ziet er tegenop. Gelukkig kan één van de drankjes worden vervangen door een pilletje. Maar ja pillen slikken is ook vet vervelend. En als je moe bent dan wordt het zwaar, heel zwaar.
Loes wilt een sonde zodat dit gedoe niet meer hoeft plaats te vinden. "Stomme vieze pillen! Nare verschrikkelijke drankjes! Ik wil niet ziek zijn!"
Uiteindelijk lukt het. Het is echt een prestatie van Loes! De geduldige verpleegkundige en ik zijn opgelucht.
Pyama aan, licht uit, lekker slapen. Gelukkig komen er weer leuke verhalen in Loes op.
"Sorry Loes, ik ga slapen."
"Ik ook, Papa..."