We hebben een afspraak met een diëtist, omdat Loes te weinig eet en drinkt. Ze valt nu niet af, omdat ze door de prednison vocht vasthoudt. Maar ze zijn bang dat haar werkelijke gewicht toch omlaag gaat. Er wordt haar op het hart gedrukt zes keer per dag iets kleins te eten.
Om 17:00 uur eindelijk de arts langs. Loes wil geen van de medische gesprekken bijwonen. Het is haar allemaal nog veel te veel. De diagnose is bijgesteld: geen Burkitt, wel ALCL. Minder agressief, goed te behandelen met een minder agressieve therapie. Een voorkuur (waar we al mee begonnen zijn) en dan nog zes kuren van elk 5 dagen, met 21 dagen ertussen om bij te komen. Als alles goed gaat, dan zijn we over een half jaar klaar. Het voelt gek genoeg als een enorme opluchting. En ook het hersenvocht blijkt schoon te zijn.
De koorts is inmiddels blijvend weg. Ook met de paracetamol kan gestopt worden. Van de bult in haar nek is bijna niets meer te zien.